Let the countdown begin...:(

Maandagochtend VROEG?...

Gestommel. 6.00u Buurvrouw 1 komt weer thuis. Blauw als een briefje van 50.000 Roepia. Ik slaap licht dus direct wakker. Taylor - Mace ook. Ziek als ie zich voelt. Alweer? roept ie. Ja alweer, want gister kwamen de overburen ( de noisy one's, kortgerokt en hooggehakt)  ook met veel lawaai en stomdronken in gezelschap van een hele kudde vlees thuis, om 5.45u. Dit duurde tot 7.30u. Plusminus. Luidpraten, ik weet niet hoeveel decibel maar genoeg om mijn slapend gezinnetje te wekken ( en we zijn al zo vrolijk als we opstaan;)
Gaan ze op hun terras verder lallen, met bijbehorend zwembad vol ballonnen. Precies. Ballonnen worden kapot gemaakt, 1 voor 1. Echt om te huilen dit. Tellen helpt niet. 

Nu dus weer. Nadat gister gebeld is met frontdesk om te vragen of ze er iets aan willen doen. Ze namen zowaar op en beloven te kijken wat ze natuurlk niet hebben gedaan. 
Buurvouw graait ergens in, waarschijnlijk op zoek naar hotelkey. Hoop ik. Ze wankelt.  Intussen blijft ze hard op de deur bonken maar geen reactie. Gek hè misschien  ligt iedereen nog op 1 oor ipv hinkeld op 1 been? 
Volgens mij moet ze plassen. Ik zie ?(ik zie wat jij niet ziet) vanuit ons overloop raam het hele tafereel met ingehouden adem aan.  Gluren bij de buren. Er staat ook een kerel bij, chauffeur,  die ze met ' go a way en ksttt- geluiden. ( klinkt bekend)  weg probeert te sturen maar meneer blijft rustig staan. Wacht denk ik op zn oeang. Bam bam bam... Boven springt er licht aan maar de deur blijft potdicht. Ik sta in slaaphempie en wil net naar buiten lopen om dr een ram te verkopen ( dit win ik toch;) gaat ze hurken en komt even tot rust. Jongejongejonge... Ze zit er elegant bij met broek op dr enkels rokje te hoog.. Laat ook maar.
Ze stommelt terug, 2 meter naar de deur en weer. Mijn god hoe genânt is dit.
Uiteindelijk, dit gaat nog n kwartier door, komt met veel lawaai even later chauffeur met koffer en nog wat later vertrekken ze naar buiten.
Stilte.  Pffffffff...
Goeiemorgen nieuwe dag!

Taylor- Mace werd gister helemaal niet lekker op weg naar Beachwalk mall. Na bumpy rit van ons hotel naar Kuta stapten we uit en moesten we direct restrooms op zoeken in nog niet afgebouwd winkelcentrum, zonder toiletpapier wat je zelf mee hoort te brengen. Hoe armzalig en natuurlijk geen Edet rol ingepakt. Ik ga op reis en vergeet...
Arme joch wordt steeds beroerder en na verschillende in- en uitstap pogingen van 4 taxi's waarbij hij t niet houdt kunnen we 22.30 terug richting Seminyak met taxi, niet zonder slag of stoot. En zonder Mall-walk. 
Geeft de meiden toch genoeg gelegenheid alle winkeltjes in te gaan, te pingelen en zelfs ruzie te krijgen met een bijdehand verkopertje denk net zo oud als Morgan, die ons zo agressief benaderd en aankijkt wanneer Morgan niet betaald  wat hij vraagt.
Ik met mn grote bek natuurlijk nog even wat zeggen en rotjoch loopt ons dreigend achterna.... Ik kan me  inhouden wetend wat de gevolgen kunnen zijn met zo'n snotaap die roept;" LEAVE, this is my country!!" 

Na 3,5 uur met ziek jongetje geleurd te hebben komen we aan bij hotel en zit deze dag er op. De afspraak met nicht en neef wordt verschoven en behulpzaam als ze zijn komt Maureen zo om 10 uur medicijnen brengen voor zoonlief.
Ik heb vanochtend mn beklag al gedaan bij frontdesk en krijg te horen dat desbetreffende Engelse hotelgast gelukkig met de noorderzon is vertrokken.
Laat nog wel even weten dat er nog 1 iemand verstopt zit in het appartement. Hotelmanager Made zal me zo een bezoekje brengen, al moet ik er op aandringen. Zal ie blij mee zijn. Not.

Het strand in Seminyak bij Kudeta beach hebben we gister  links laten liggen nadat we daar per uur voor 100 .000 bedjes konden huren. Dit gaat nergens meer over.
Dus hop on hop off again (ikke want t is bewolkt en toch geen strandweer) gaan Colijn en dames richting Double six. Om 13.00 schuif ik toch een bedje bij. Hotel is te warm en alle bedjes daar bezet. De zon breekt langzaam door.
Waarschijnlijk heeft zoonlief veel zeewater binnen gehad, hij ligt uren in het water nml. Het eten kan het niet zijn, behalve chips chocola en cola.... en het lijkt er verdomd veel op dat ie hetzelfde heeft als wat ik had dagen terug en dat is geen kattepis  kan ik je vertellen. Veel ongevraagd bezoek op het strand, van honden, die om en om de parasol paal vd buren gelukkig, gebruiken als urinoir. Vies maar ook weer grappig, tis toch niet onze parasol, lopen ze in kringetjes en trekken ze 1 voor 1 hun pootje op. Leuk spelletje, kom nog 1 ronde, lijken ze te denken, hihiiii! Te grappig.
Op het moment dat ze onder mijn bedje kruipen is het minder leuk en met ksstttt, waar ze letterlijk schijt aan hebben nemen ze plaats onder de parasol, terwijl ze nog een kakje doen en wat leuke strike a pose om beurten... Had je bij moeten zijn, zeg maar.
De verkopers hebben een slechte dag, zo verteld er 1 voor de 20 e x hurkend naast mij bedje, zijn uigeholde en gefiguurzaagde kokosnoten met als bestemming ' theelichthouder' in mijn handen duwend. Kunstig gemaakt toch denk ik, maar houd mn lippen stijf bang dat als ik bied zo weer een hele bus vol strandverkopers naast me heb. Zie Colijn lachen: ' wat moet je ermee...'
Benny from Bali cirkelt als een aasgier op veilige afstand rond ons ligplaatsje. Mijn blik zegt kennelijk genoeg.
Benny lacht als een paard met kiespijn en kan zelfs zn lelijkste houtgesneden pony- beeldje in zn hand niet aan ons kwijt . Go Benny Go!
Jos is aardig, behulpzaam en vindt The Boss ( taylor- Mace ) geweldig. Hij wil em zelfs op zn brommer naar het hotel brengen, wanneer hij niet de zee uit wil komen. Lijkt me niet en heel veilig idee dus bedanken we vriendelijk.

Vandaag laatste dag zon/strand/zee/zwembad en waarschijnlijk hotelbed voor Taylor-Mace.
Vanavond Jaimie en Jur warm onthalen op airport, als het lukt en morgen laatste x touren naar West-Bali.
Met de zon wil het ook vandaag niet echt vlotten. Misschien duik ik zo nog ff mn bedje in. Korte nachten breken me op. Hoop dat Macie niet zieker wordt dan dit, zo vlak voor vertrek.
Woensdag vertrekken we 15.00 met shuttlebus. 18.15u naar Jakarta en 00.40u take off richting Schiphol met tussenstop Dubai, ik hoop op geen vertragingen.
Zitten we donderdag gewoon weer in achtertuin aan Daam Fockemalaan. 
3,5 week aan de andere kant vd wereld, met veel nieuwe indrukken, ervaringen, familyweerzien en zon. Als we ooit weer teruggaan dan naar Nusa Dua, in een cottage met uitzicht op de ocaan. Heb ik al bedacht. Je moet wat te wensen hebben.
Inmiddels 9.15 aan het zwembad na vroeg ontbijt. Boze blikken richting mijn ligplekje nu. De afgelopen dagen lagen hier andere mensen, waarschijnlijk net als ik voor dag en dauw. Gister een man met een zuur gezicht die kennelijk door zn , nog slapende vrouw gestuurd was om bedjes te bezetten. Deden wij vroeger ook, moest Jaimie om 9 uur 6 bedjes bij Spanjehuis met handdoeken in beslag nemen.... Krijg haar nu niet meer zo gek. De andere kids ook niet trouwens, die liggen nu nog rustig in hun kuiltje te ronken.
Ga maar es kijken hoe mn zoon het doet en om 10 uur Maureen opvangen met de medicijnen.

Selamat Pagi!

Aju.