Tour richting Ubud eo.

Ubud eo.
Donderdag 26 juli:
Via Tripadvisor vind ik 'n touroperator genaamd Made. Ik mail m en sneller dan het licht replied ie.
Niks manâna!
Mooi! De dagen bij t zwembad zijn heerlijk maar t echte Bali hebben we nog niet ontdekt en met nog 7 dgn vd boeg wordt dat hoooogste tijd voor deze meid en gevolg, ha!

We reizen de volgende ochtend al af, jippie eindelijk gaan we het land ontdekken, naar Ubud eo. Om 8.30 na t ontbijt haalt gids Dewa  ons op.
We beginnen de dag om 9.30 met een Warungdans v een uur in t dorpje Batuh. Ofzo.
Alles waar je op hoopt komt erin voor: Draken Balinese danseressen, apen, verkleedt weliswaar,  goede en kwade geesten allen prachtig gesminkt of met traditioneel Balinese maskers en soortgelijk kledij.
Een waar schouwspel,  helaas onverstaanbaar maar met af en toe, een in het Engels aangepast grapje doet de vele toeschouwers toch lachen. Het 'Cor Bakker' orkest speelt op prachtige instrumenten en tongelt t hele toneelspel aan elkaar.
Gaaf!!
We worden afgezet bij t 1 van vele souvenierswinkels, commercie all over t eiland en vinden daar een mandvol souverniers voor het thuisfront.
We rijden door richting de vulkaan, dwars door Sanur, een plaatsje waar voornamelijk rijke gepensioneerde Australiërs zitten volgens Dewa , een soort Torimolinos of Benalmedena in Spanje. Veel verkeer , veel brommers maar lang niet oveel als in Jakarta. Er zijn  hier echter ook geen regels en houd ik soms mn hart vast hoe we rakelings langs de tegenliggers rijden vèr over de DOORgetrokken streep. 
Dewa verteld veel, ook over de Polisi, zo corrupt dat niemand vrienden met ze wil zijn omdat ze in het dagelijks leven makkelijk hun eigen bloed erbij zouden lappen.
Nee, als je 'happy' wil zijn op Bali blijf je ver uit de buurt van ; Polisi, doktoren ( want kosten geld) en het bankwezen, als je daarmee te maken krijgt blijkt het niet goed te zijn.
Hurray voor Holland!!
Onderweg stoppen we bij een zilversmid, waar buiten handmade wordt gewerkt aan de sieraden die binnen in vele etalages liggen te glimmen. Ik houd me netjes en loop met lege handen naar buiten. Goed hè! Met een verkoopster of 2 als een schaduw achter je hijgend in je nek is het nu ook niet echt relax kijken..

We gaan richting 'n Hindoeistische tempel, het grootste geloof hier op Bali. Hier offeren ze dagelijks voor de goede en kwade goden. Bij winkels liggen dan ook overal  verse bananebladeren gevouwen als bakje met rijst soms met wat geld erin en 3 soorten bloemen. Om de kwade geesten te verjagen of buiten de deur te houden. Het is nu ook Ramadan. Gelukkig kunnen wij hier ongestoord  dooreten. Wat we straks ook gaan doen:)
 Niet voor niets wordt het eiland ook wel : Eiland van 1000 tempels genoemd. En het zijn er veel meer.
Op elke straathoek staat en heilig beeld. Iedere familie heeft een tempel(tje) in huis ( tempel vd zon) in elke tuin staat er 1, elke school heeft er 1 . Ieder dorpje heeft er 3.. Stop de teller maar.. Hihi. Ze bidden hier 3 maal daags ( de moslims 6 x ) en Dewa was Hindu maar is overgestapt naar t Boedhisme. Volgens hem is het Hindoeisme te ingewikkeld en draait het  er veelal om of je geld hebt of niet en zijn er teveel goden. In vele kleuren, behalve PINK, lacht hij hartelijk ( hij lach mij dus uit), op mijn vraag wat een roze God danwel betekent, waarvan ik net bijna een beeldje had gekocht, bijna.. Rood blauw groen  geel, maar geen rose HAHAHAA... Ik lach mee. 
En bij crematies. Dit zijn hele ceremonies die, als je geld hebt enorm zijn!
Een soort carnavals optocht, nee bloemencorso,  met maanden werk aan bloemenkunstwerken, houtsnijwerk en hele stellages die vervolgens in de fik worden gestoken om de goden te danken. Hele erfenissen worden verkocht,  verteld Dewa, er wordt hardgewerkt alleen maar voor een zo groot mogelijke crematie. Dus als je geen geld hebt, ga je op een gezamelijke brandstapel. Dit moet binnen een jaar gebeuren na einddata zeg maar en wordt niet je hele lijk opgegraven maar zand van je graf in een bananebladbakje en zo' n rituele verbranding gebeurd in het dorp op van bamboe gemaakte steigers versierd met bloemen en je bent in gezelschap van vele andere bananebakjes ;)
Opweg naar boven zien we een aantal van deze feestelijke voorbereidingen en op de terugweg is er niets meer van over...
Hindu's vieren het hiernamaals, een leven na de dood, wij vieren het leven. Dat spreekt Dewa ook wel aan.

De reis gaat verderlangs een smalle doorgaande weg omhoog de berg op langs, hehe, daar zijn ze dan, de rijstvelden oftewel de sawa's. Hier staat Ubud om bekend Hier leeft de lokale bevolking van de verkoop van rijst. Met voor hun huisje een warong vol souvenirs. Zover als je kunt kijken zie je enorme plantages tegen de bergwanden op , een plaatje! Langs de weg vele kleine warongs met allerlei koopwaar als houtsnijwerk (meest fabricage of voor de export) eten kunst en veel kleur. Een soort lange winkelstraat met alleen maar XENOS, ha!! En ze verkopen allemaal dezelfde spullen, echt héél orgineel...
Hoe hoger we komen hoe traditioneler de kleding. Vrouwen dragen een gekleurde sarong met daarop een kanten blouse en meekleurende bh, waar Daeloor op slag verliefd op wordt! Ik vertel haar dat oma B deze kleding in alle kleuren heef gehad ( ooit zelf meegepronkt;) en ik herinner haar mijn oma op de foto soortgelijk gekleed
De mannen dragen een lap batik gedraaid om het hoofd en veelal drollevangers (modeonderhevig in NL.) met zo'n typische batikblouse, welke mijn ooms droegen. Er hangt overal zo'n typische geur. Die herken ik, wanneer mama terugkwam van haar reizen uit Indonesië. Zodra de koffer open ging, vol souveniers, steeg dezelfde geur op. Iieuwh! Verder is het straatbeeld qua mode ver achterhaald en lijkt de bevolking zich niet druk te maken over de do's en don'ts .. Heerlijk!
Steeds hoger veranderen de warongs  in fruitwinkeltjes en staan de plantages vol mandarijnbomen. De net geoogste mandarijnen bananen wordt hier verkocht, verser kan dus niet!
We stoppen boven op de berg,  met als uitzicht de vulkaan, het blijkt een toeristische trekpleister veel,drukte en een restaurant met allemaal Balinees eten. Het is prachtig weer en een even prachtig uitzicht!
 De Gunung Angung is de hoogste berg van het eiland en nogsteeds in werking, gelukkig geen lava.
Hier worden we aangevallen door verkoopsters die vanzelf dalen met de prijs! Das makkelijk, alleen we kopen weer niks! Boze blikken. Ik heb bij vertrek vanmorgen een spuuglelijke houtgesneden Harley , looong time ago handmade..aangeschaft voor de schappelijke prijs van 5 dollar waar later blijkt,  nog makkelijker 2 dollar voor betaald kon worden. Dus. Colijn zei nog zo; wat moet je ermee?
Leuk cadeau voor dochter Jaimsz!!! ( een gegeven paard..)

We worden zo opgehaald door Dewa om richting Zuiden te gaan , dagje wit strand(Nusa Dua) en blauwe zee wordt ons beloofd, nu ff klaarmaken want 9 uur staat ie voor met , busje komt zoooo!

Later