Semarang 13 t/m 16 juli 2012

De schrik te boven gekomen vanmiddag van de slippartij zoonlief (hij lag alweer languit Dragonball Z te kijken dus no dizzyness te bekennen...) gaat de reis door richting Semarang met Lion Air. We kiezen voor een Boeiing ipv 1 motorig vliegtuig. Aangezien ik vorig jaar vlak voor landen Malaga de volledige bevolking van het Transaviatoestel de stuipen op het lijf joeg omdat ik vond dat het vliegtuig wel erg laag vloog boven zee (angstige blikken doen volgen?) en paniekerig om me heen keek, achteraf schaamteloos, leek het me verstandig op safe te spelen. En ach 1 uurtje vliegen is peanuts. Ik blijf het vreselijk vinden maar om nu opnieuw per bus naar Semarang te rijden na ons avontuur.. Nee vliegen dus.
Neef Hanneke nicht Mona en tante Agnes wachtten ons op.
Samen met de shuttle dienst van Crowne plaza. Mooi geregeld!
Na trip Bandung Jakarta Semarang van ruim 10 uur (gáár!!) en het inspecteren van de ruime hotelkamers (boven een de mall van Semarang, jawel) stortten we neer na een late supper op de 7e verdieping met zwembad en uitzicht op de stad.
Slaap ?

Volgende dag, zaterdag en worden opgepikt door grote bus met familie. Nicht Tina is aangeschoven, dochter van Agnes. Tante Agnes spreekt goed Nederlands. We gaan tempels bezoeken en omdat dit mams geboortestad is en ze er niet bij kan zijn ben ik 1 wandelend hoopje tranen. Adoehzeh! De band met de familie voelt sterk. De trappen op van de tempel waar we allen bidstokjes aansteken voor Mo en mams, brengen nog meer. Wat een emotie. En wat een bijzondere ervaring.
Gelukkig heeft Mona zakdoeken bij zich. We rijden omhoog langs het plein vd Rendez Vous zoals mn tante het noemt en waar mams en mijn vader elkaar stiekem ontmoette... Mooi om te horen.
Daarna hoger en we stoppen voor lunch met uitzicht tot aan de kust en de stad zelf.
We eten, heel saai nasi goreng niet pedis, lijkt op mijn nasi...en familie blijkt zowaar deze ook het lekkerst te vinden. Sambal overbodig. Leuk om te weten
weer!
Semarang is minder druk qua verkeer dan Jakarta, halleluja! Met 1,5 miljoen inwoners ook een stuk minder overbevolkt.
Maar ook hier veel armoede.
De mensen zijn echter alleraardigst. Even beleefd, behalve de kruiers op de vliegvelden, die rustig je koffers vd band grissen en ze alleen willen teruggeven voor minstens 50.000IDR ( nog geen 5 eur maar toch!) en je een rupa mu toesnauwen wanneer je weigert. Rupha mu? Diekoeloopdiemanna bedoel je, hehe...

Terugweg gaan we langs zus van mama, tante Elly. Mona zorgt voor haar moeder en woont samen met man en 3 zonen bij haar in samen met 2 babu's.
Als we aankomen wordt tante Elly net opgemaakt, ze is 85 en 1 gelijkenis met mijn moeder alleen haar haar is naturel grey in plaats van Polycolor zwart ;))
Tranen. Wat ben ik ook een doos. Vlakbij woont mam's schoonzus tante Mien, de moeder van mijn familie in Jakarta, getrouwd met oom Liep mams oudste broer helaas op jonge leeftijd overleden.
Tante is 76, loopt schrikbarend slecht en komt al schuifelend met haar hulp uit de garage. Duurt zeker 15 min. Heel heel sneu om dat oude mensje te zien voor het eerst. Blijkt wel dat ze te koppig is om een rollator te gebruiken of rolstoel wat haar gelijk immobiel maakt. Erg vergeetachtig, ze vraagt steeds wie ik ben, maar absoluut niet doof want zelfs het gefluister van tante Agnes die mij net vertelt hoe koppig ze is...hoort ze. Haha!
Ik vind het dan ook erg moeilijk om weer afscheid te moeten nemen en weg te gaan . Toch ook heel dankbaar dat ik ze mocht ontmoeten!!
Gelukkig hebben we nog een diner s avonds waar behalve tante Mien iedereen zal aanschuiven, fijn!
Met 18 mensen eten we uitgebreid Chinees/Indisch , ik geen nasi goreng deze x en Morgan wordt tijdens het eten erg emotioneel door de gelijkenis van tante Elly en het gemis van haar oma. Er liggen gelukkig plenty servetten op tafel..

We bezoeken het Elisabeth ziekenhuis waar Sandra geboren is en zien op dag 2 de Gedung Batu tempel van Sam Po Kong. Indrukwekkend. De chinese tempel Klengteng Tay Kak Sie is groot met veel heilige figuren. Een mooie uitleg helaas in het Javaans wordt ons verteld door de gids en gutsend van het zweet verlaten we de tempel weer op weg naar laatste groet tantes en terug naar het hotel, waar de dochters een chill dagje hebben gehouden incl Ipads pc en mobiele telefoons!

We vertrekken de volgende ochtend naar het vliegveld en stappen in een Garuda toestel om via Jakarta naar onze volgende bestemming te reizen: Bali! Uitgezwaaid door de familie en met een buikgriep rijker + tas medicatie checken we in.
Selamat tidor, slaaplekker allen, morgen weer een nieuwe dag.
?