3 Dagen Bandung

Terwijl ik mn iPad klaarzet voor Taylor-Mace glijdt hij uit en knalt op de stenen vloer, BOEM! Paniek, huilen,dokter erbij ,grote bult op het achterhoofd en veel ijs... Gelukkig valt het achteraf mee maar adviseert de arts een injectie tegen eventueel bloedingen bij hersens ( geen paniek graag, thuisfront, hij vroeg direct naar de iPad en hij is ok!!!) Alleen dat prikje in zn but nog en dat was het grootste euvel ever!!! En ik snap 'em maar al te goed! Haat aan injectienaalden van meer dan 5cm lang!! Eind goed al goed, de fish and chips gingen er daarna in als koek. Nu alleen nog opzoek naar Intertoys of Bart Smit..

En zo komen we aan in Bandung, wat ook wel het Parijs van indonesië werd genoemd. Van 8.30u vertrek Jakarta tot 21.00u aankomst hotel V te Bandung wat later blijkt, niet zo'n goed hotel als beschreven.
12 uren in een niet zo comfotabele stand zitten...over 2 baans onverharde wegen met veel verkeer (aldoor file rijden) en geen stops... Susan en broer blijven de lol overal van inzien en lachen steeds terwijl ze 'no problem' en 'keep smiling' roepen.. Ik doe mn uiterste best. Zie vanuit mn ooghoeken alleen dat Colijn en de kinderen daar ook veel moeite mee hebben. Adem..
Ze zijn natuurlijk veel meer gewend dan wij, met onze SUV's verstelbare leren stoelen ingebouwde minibars (grapje) regelbare airco's en verkeersregelaars. Dat je bij ons voor toeteren een boete kan krijgen snappen ze dan ook niet. Hier mag dat tot de zon ondergaat en wordt ook flink gebruikt. Zodra je ook maar aanstalte maakt om je richtingaanwijzer uit te steken, hangen ze in de claxon! In koor. En dan noemen ze mij ongeduldig, tsssssss.
Enfin, je maakt zoal wat mee.
Hotel V zei ik. Blinkend komt ie ons tegemoet, na 6x in het donker zonder tomtom de weg te vragen en 47 x het zelfde rondje te rijden. Eenmaal binnen blijkt het aanbevolen hotel door vrienden (daar gaat het mis) alleen het woordje nieuw te kennen. Buiten laat te raden over. In de middle of somewhere, in iedergeval vér van het centrum gelegen, zo zegt mijn antenne... Personeel spreekt zelfs niet gebroken en na een slechte nacht, want nieuwe hotels zijn altijd 'under construction' begeven we ons enigzins met wat ochtendhumeur naar het ontbijt. Grote verrassing: brood met jam én oude ranzige boter en vieze koffie. Het kleine btje nasi wat er staat in een snelkookpan laten we voor lief, ik wil niet lullig deoen maar dis wel erg karig na geen avondeten te hebben genuttigd dus checken uit én vinden, op het nippertje een nog nèt niet volgeboekt hotel via booking.com. De Horison moet om de hoek zitten maar blijkt later toch weer 2 uur rijden. (HORIZON?)
Pfff.. next. Hotel heeft een SPA (aahyeah!) en verder 3 prima dagen gehad incl uitgebreide SPA maar door lange (zoek)tocht en mokkende kinderen (man en ikzelf) weinig van Bandung asa 'Paris' gezien. Behalve veel auto's.
Moed zakt ons beetje in de schoenen, zelfs de gids is in shock, hoe hij Bandung aantreft, na 10 jaar, hij herkent het niet meer, wat slecht uitkomt nu. Colijn gaat nog
richting Transstudio uphill soort Disney int klein terwijl Daeloor en ikke ons verstoppen onder de masseuses (letterlijk).
Er werd ons van alle kanten geadviseerd absoluut een massage te nemen en nu we dat hebben ondervonden kan ik alleen maar zeggen: doen! Wat een luxe en wat een heerlijke echte massage all inclusive. Met liefde ook. Weer eens wat anders dan de massage tatoes op t Spaanse strand, waarbij je huid niet wordt gescrubd zoals hier, centimeter voor centimeter maar geschuurd, ongevraagd, met strandzand en een beetje snel want het mag niet langer duren dan 20 min.)
Koekje erbij?

3 dagen Bandung, visite van neef Danny eten slapen eten slapen en hup busje komt zo en via tolweg weer terug naar Jakarta. Deze route laat wel weer veel mooie omgeving zien van Java met overal rijstvelden. Besloten om onze 2 weekse doorreis op Java fiks in te korten en eerder naar Bali te gaan.
We zijn het reizen beu (echt niet leuk hoor) en de kinderen vinden het allang niet meer leuk uren naar de brommerkraampjes langs de weg te koekeloeren. Als er nou zo nu en dan ergens een grote H&M opdook of zo'n gele M... Helaas. Te erg. De armoede hier heeft de overhand en hoe goed dat ook is om allemaal mee te krijgen, het maakt ons ook verdrietig. Hele families wonen op straat, onder bruggen langs de weg. Ook hiervoor gewaarschuwd maar alles moet je zelf ondervinden (sorry mam dat ik niet heb geluisterd;) Hoe dan ook; we zien doordat het hoogseizoen is, tropisch warm slechtste wegdek ooit bereden, schoolvakantie en door al het verkeer (ik klaag niet zomaar dus) niet alle mooie plekjes welke Indonesië ongetwijfeld herbergt! Zo jammer toch?

Onderweg boeken we met hulp van neef Eduard en Sandy onze vlucht richting Semarang voor een volgende stop bij de rest vd familie Goei. Daarna richting Bali ipv Jepara (aan de kust ) en Yogjakarta met zn Borobudur, helaashelaas. De reis naar Jepara is 2 uur dan van Jepara richting Semarang en naar beneden via Solo naar Yogja, duur 4 uur zeggen ze maar na n beetje hand&voet drammen blijkt dit exclusief file s te zijn. Reken maar op 6 a 8 uur. Als het meezit.
Soms zit het alleen niet mee? No way dus.
Uurtje vliegen naar Semarang en nog net voor de gate sluit komen we aan op Soekarno Hatta in Jakarta. Holee!
Ook hier hele schoolgroepen gapend naar ons maar vooral de dochters. Zwaaien foto 's maken lachen...je raakt er niet aan gewend.
Semarang, here we come.