Bogor Puncak en Bandung

...zit ik hier 3 uur van me af te schrijven aan het zwembad valt mn verslag weg.... Hoe irritant!!!!!!!!!!!

Waar was ik:
oja blijkt mn mailingslist van maar 211 mensen automatisch mijn verslag binnen te krijgen, dus ook Jan de buurman.... Oa.
Sorry hiervoor, heb het even aangepast en hoop dat ik geen out of office berichten of sorry, wie bent u? reply's krijg nu.
We gaan van Jakarta naar Bogor. En hoor van PATTY VAN INGEN de 1 e reactie: normaal kort van stof maar nu Haantje, DANK Pat! Trouwe lezeres. Haha!
We verlaten Jakarta dus na 3 dgn aklimatiseren in malls en ondanks traffic jam en smog hebben we een goeie indruk van deze stad gekregen. Behalve de vele brommers wolkenkrabbers en zn 15 miljoen inwoners is dit de stad vd malls waar de meiden dan ook erg blij mee zijn maar waar we helaas te weinig tijd voor hebben en waar papa weer blij mee is!! We meeten nog met alle nichten en neef op de 56 e verdieping van Centra Indo waar de nieuwste 'club' Skyeclub gevestigd is met uitzicht op Jakarta. Zonder smog best mooi. Het is erg warm hier.. Echtwaar! Het eten is hier prima, Chinees is authentiek van smaak en Indisch is ook net als mams, niks Maggie of Knorr , puur! Yummie!! Alleen achteraf word ik er wel ziek door waardoor ik nu een 6 daagse antibiotica kuur moet afmaken maar gelukkig is er geen zon en dat maakt het minder moeilijk... Wel veel last van pijnlijkebbubbels in mn buik, de rest zal ik jullie besparen.

De familie vind het ook bijzonder en dat is het ook als je weet dat we elkaar enkel eens hebben gezien op skype of een facebook foto. Er is direct band alleen de taalbarierre. Ze spreken een beetje Engels, ook nog gebroken, wij spreken gelukkig ook gebroken Engels en verder is het hand&voetwerk en veel ja knikken maar nee bedoelen.
Ik word emotioneel. Mama hoort hier bij te zijn, helaas vanwege haar en zus Monica 's gezondheid is ze thuisgebleven. De situatie van Mo wordt ons bijgepraat door Adri en San en gelukkig horen we dat na de 2 e kuur de longtumor maar godzijdank ook haar lymfen kleiner zijn geworden. Dit had ze nodig, mn lieve zusje en weet ze even weer waarvoor ze het allemaal moet doorstaan. Ze is verzwakt door de kl...chemo en kan niets binnenhouden waardoor ze nu met een sonde thuis zit na haar 3 e kuur. Ze moet nu goed aansterken en ik mis haar hier nog meer dan in Amersfoort. Zo ver weg niks voor haar kunnen doen.

Jakarta verlaten is al een kunst op zich net als het typwerk op mn ipad, echt foutloos gaat het niet ondanks de grote letters. Dikke vingers denk ik...;)
Samen met nicht Susan en haar broer lazarus ( ja echt!) als gids vervolgen we de reis richting de taman safari in Bogor. Opweg hierheen langs de route allemaal kraampjes met wortels en bananen te koop. Wij vragen ons af waarvoor maar zeggen niets... Hmmm. In ons busje lagen ook een aantal bossen wortels, lunch??
Daarom niet denken maar vragen want later blijkt dit vd safari dieren en is het niet wat ik dacht: dat de bevolking leeft op bananen en wortels. Tolol Henkie!
Van Chico Lama tot Marty de Zebra, alles passeert de revu. Net als in NL zegmaar alleen daar kun je weer niet op de rug van een olifant zitten. Dus toch anders! Gelukkig niet voor niets, hihi. Colijn krijgt wel een grote Kakatoe op zn schouder van 5 bij 8 ongeveer, ook dat niet in Artis hoor;)
We lopen de vlindertuin in zonder vlinders maar met vleermuizen iiieuwh .. en eindigen bij de fotogenieke aapjes en welpjes waarmee je op de foto kan. Zo zielig, maar ook wij willen een leuke foto voor thuis op de schoorsteen en doen mee aan het circus van leeuwtje wakkerschudden, kammen en say One Two Treeee...
25.000IDR please. Mooie foto kun je niks van zeggen!

We lunchen op het park, nasi goreng gado gado en een sapje Drakenfruit. Goedje ziet er gevaarlijk pimpelpaars met een fusia randje uit maar smaakt heerlijk. Al het fruit wordt hier versgeperst.
Het lukt me nog niet foto s te downloaden maar zodra ik het allemaal door heb komen ook deze door.
Van Bogor naar Puncak pass hoog in de bergen en we moeten haast maken alleen in een overbeladen busje de berg op gaat niet dus wordt t max 60km. Verkeer tegen. We moeten zorgen dat we voor 16.00 de weg naar bandung bereiken omdat ie anders sluit voor de andere kant.
Aangekomen bij Horison puncak voor kopje thee en cappuchino, POFFERTJES zowaar, hetzij reuzepofferjes want 5 x groter en netzo lekker en uitzicht op de theevelden schieten 20 verkopers gelijk naar je toe voor wayangpoppen en ander Spaanse koopwaar (shit hier ook zonnebrillen en kettingen, Morgan;) waar we echter al in omkomen. Niet reageren is het devies en niet zeggen 'straks ' want als je dat doet staan ze alsnog bij terugkomst bij t busje omdat je zei: 'straks of even nadenken' . Heel slim!!
Wij zeggen dus niets en toch rijden we verder met een kettinkje voor Morgan voor 20.000 IDR. Koopie!! En deze had ze nog niet...
Bergafwaarts geeft ons 10km p/u extra en komen we ontelbare kraampjes tegen met ipv bananen en wortels, knalpotten en ander geneuzel voor brommers. De home-made winkeltjes zien er onbewoonbaar en vies uit en het is onvoorstelbaar hoe druk het er rondom is. Het wordt donker en het is goed te zien hoe weinig regels er in het verkeer zijn. Buiten de lelijkste Knightriderverlichting om, die bijna elke tegenligger op zn auto heeft in allerlei kleuren en maten, heeft rechts hier gewoon voorrang en kun je in nog zo 'n joekel van een Porsche Cayenne rijden, je hebt maar te wachten.
Iedereen is hier gelijk, behalve als je van rechts komt of op een brommer zit. Vader moeder 2 anakjes en een ladder is niets. Wij wagen ons deze vakantie, of elke andere niet op een omgebouwde Vespa en zitten dan toch liever recht als een plank 12 uur in busje komt zo. Of beter: later :)
Ritsen, zoals in NL of de Indiërs op Schiphol kennen ze niet. Veel adem in adem uit dus en als Chinees heb je de pech dat je altijd aan het kortste eind trekt, horen we van neef Sandy ( deze zijn in de minderheid, al zou je dat niet zeggen zoveel zijn wij er al tegen gekomen, excl. familie hihi.)
Het risico van een deukje of kras op/in je auto neem je op de koop toe, liever dan buiten jouw schuld om aangeklaagd te worden en meegenomen door de corrupte politie. Ok. Adem in...
Susan en Lazarus schieten als echte paparazzi honderden foto s van alles wat een beetje fotowaardig is . Ook van ons en van mijn kapotte iPhone... En het liefst onverwachts! Dus met peukie, ongegeneerd gapend of chagerijnig&moe.
(ff opslaan nu)