Hehe...verbinding!

Selamat Pagi!

We zijn op Bali! Na 1e week doorreis van Jakarta naar Semarang en paar dagen aklimatiseren eindelijk connectie met internet (goeie) en tijd voor reisverslag.
Via twitter hebben jullie ons al aardig kunnen volgen, dat kan nog steeds voor degene die geen zin hebben in een ellelang reisverhaal. Ik hoop dat alles goed gaat, lukte mij eerst niet om hierin te komen...

Let's go then;

Via Amsterdam met Emirates gevlogen, tussenstop Dubai. Onze langste vliegreis is 8uur naar New York, dit is toch echt ander koek. Met de vertraging op Dubai ipv 4 uur 6uren (en dat is lang middenin de nacht na 7,5 uur vliegen..) ruim 24 uur reizen. Vanwege omboekingen , zal jullie deze zijweg besparen, konden we niet via internet inchecken waardoor we precies bij aankomst moesten aansluiten achter 88 Indiërs. Een lange rij slingerde dwars door de hal van Schiphol, veelal met bergen koffers en best luidruchtig. Onze bagage van 3 viel zowaar in het niets :)
We keken elkaar ff aan, betekende dit dat zij bij ons in hte vliegtuig stapte? Ja dus.
Het personeel van Emirates in totaal 14 man en vrouwen had het er druk mee tijdens de vlucht. Ze kwamen bijna niet toe aan bedienen met steeds heen&weer sjokkende ( dus niet lopen) Indiërs die allen dachten dat ze in een privéjet vlogen, want sommigen bivakeerden met koffer en al gewoon in het gangpad, waar de immer vriendelijk lachende stewardessen overheen struikelden. Gezelligheid!!
Groot vliegtuig, maar precies om stoelen 40 en 41 (onze gereserveerde zitplaatsen) zat India...
Nou ben ik wel wat gewend qua duw en trek werk (Blauwvingerdagidee) maar dit was VerassendIndia ten top!
Gelukkig na transit Dubai verdwenen ze als sneeuw voor de zn en was de vlucht richting Jakarta een stuk minder rumoerig. Fijn!

Aangekomen op Soekarno Hatta Jakarta wachtte ons een deel van mijn familie op. Neef Eduard en Mike en nichtje Maureen, allen bekent van foto's hadden de moeite genomen om ons op te pikken en naar ons hotel in centrum te brengen, boven een mall, het Ciuputra hotel, centrum.
Inmiddels rond 18.00u tijdsveschil +5uur en donker.
Het verkeer richting het hotel maakte ons al argwanend maar hee, 1e dag, moe... Lekker laten gaan ( maar wel heelveel verkeer!)

Volgende dag en dagen daarna behoorlijk van slag door tijd&temperatuurverschil, rond 32 gr bewolkt klam (tropisch dus) en bij daglicht bleek verkeer echt GROTE chaos.
Heel Jakarta blijkt zo te zijn, sorry, heel Indonesië met grote uitzondering, Jakarta.
Geen regels lees GEEN REGELS. Geen politie (zoja dan corrupt) ontelbaar veel brommers (voor 500.000 IDR=45€ heb je al n nieuwe) het vervoermiddel bij uitstek hier, betjaks, vrachtverkeer en dat x 10 want het is hoogseizoen, de scholen blijken vakantie te hebben en het is toevallig maandag-werkdag. Jippie;))

Familie doet uiterste best om ons te vermaken (mall hopping, eten eten eten) er een zwembad vd kinderen in het hotel. Een ervaring op zich om familie te ontmoeten welke je alleen kent via skype of facebook(foto's). Je voelt wel direct een band. Toch bijzonder. Samen gegeten , Chinees en dan niet de huis tuin en keuken afhaal die wij kennen maar echt goed eten of natuurlijk Indonesisch. Allemaal lekker en heerlijk van smaak. Ze eten hier 3x per dag rijst/ bami (doet mijn mamsook het liefst..;) maar om de dag nu te beginnen met nasi goreng speciaal met sate, hoe gek ik er ook op ben.. is zelfs voor mij too much. (wel erg verleidelijk hoor!!)

Jakarta niet veel van gezien, wel de armoede waarvoor we gewaarschuuwd zijn en waar je hier ook iedere dag mee geconfronteerd wordt.
De trafficjam is echt verschrikkelijk, om iedere dag in file te staan zonder enige regeling, is zelfs v neef Eduard een crime!. Rechts heeft gewoon voorrang en als je denkt dat je hier ff kan ritsen. Tis dus of adem in-adem uit, of je hebt een deuk in je auto en als Chinees, heb je t allemaal te slikken en is het risico dat je een mep krijgt gróót als je uitstapt. Adem in adem uit dus. En duimen draaien.
Hele familie s vervoeren zich per brommer dus rustig op een Zundap of Honda met zn 4en zitten... Wel knus maar wij gaan die uitdaging maar niet aan met zn 5en!
Geduld is een sjeune zaak!

Vertrek naar Bogor Puncak en Bandung op 10 juli 2012: